Πιάσε σωστά, πούλα κομψά... τρέλα

My name is Sun Velo και... τράβα ένα δάχτυλο.

Σάντεϊ Βελόπουλος, κύριοι. Και κυρίες βέβαια. Αποτελεί το σύγχρονο δεξιό ψάλτη -με φωνή σπάστη- περί υδροπολιτικής (κάτω απ' το νερό βρίσκονται τα πετρέλαια και τα αέρια τα φυσικά), διπλωματίας τύπου μπιρίμπας και όχι μόνο.
Παίζει την πιάτσα στα δάχτυλα, αφού πρώτα έχει μιλήσει στη γλώσσα της. Όπου το συμφέρον γκαρίζει βρίσκεται ήδη. Όταν κάτι τείνει προς λήξιμο -ή δέσιμο- έχει πετάξει νύχτα. Εισβάλλει στα σπίτια πραξικοπηματικά και δρα ανεπαίσθητα.
Πραξικοπηματικά αφού δεν την κλείνεις τη ρημάδα. Εκεί ανοικτή στο κουζινάκι την έχεις συνδεδεμένη στη σούκου πρίζα σου. Για παρέα. Κι επειδή μετά το φαγητό έχεις βαρύνει και και οι επαναλήψεις των σειρών -για τις οποίες το σταφ πληρώθηκε σε δραχμές- δεν σ' αλαφρώνουν πια, κάνεις την ανατροπή.
Αλλάζεις κανάλια και πας στα πιο ψαγμένα με άμεσο σκοπό να μάθεις και κάτι να συζητάς με το φούρναρη. Γιατί έως εκεί είσαι γενικά. Άντε και με το συγγενή, στον οποίο αηδιάζεις να ρίχνεις το βλέμμα, στο τραπέζι με τη μαγειρίτσα, όταν και θα ανοιχτεί κουβέντα για την κρίση.
Ανεπαίσθητη επειδή αξιοπρόσεκτη είναι η ικανότητα του Σαν να αδρανοποιεί τις αρχικές συμπεριφοριστικές αντιδράσεις του κοινού-γόνα μπι πελατών, έτσι, για να δούμε πού θα το πάει ο κερατάς.
Ξεκινάει ένα σήμα εκπομπής που μοιάζει με αυτό το κλασικό που έπαιζε στις ομιλίες του Αντρέα το ογδόντα αλλά και με την εισαγωγή σε ένα βινύλιο των Pretty Maids, το ογδόντα και αυτοί. Μωρέ, του παλιού γιου της Αφροδίτης που διέπρεψε στη Γαλλία, αλλά τη χοντρή κονόμα την έκανε για μόνο μία παράσταση λίγο πιο πάνω από κει όπου αρχίζει η Συγγρού, κάτω από ένα βράχο με κάτι στύλους α λα πολ ντάνσινγκ.
Δεν είναι αυτό όμως. Η παραγωγή του όμως θυμίζει αυτές του Ζακ Ιακωβίδη. Ωραία.
Σκάει ο Σαν συνεπής, αλλά μόνος του. Ένα πουλί υπάρχει στο στούντιο, μια και ένας παπαγάλος με λουλακί μαλλί -"ναι", "όχι", "δίκιο έχεις", "πες τα" το ρεπερτόριό του- που τον συνοδεύει αυτομόλησε. Ξεκινά και ξηγιέται από την αρχή. "Συνέλληνες", λέει, "εδώ θα κάνουμε ανάλυση". Για να δούμε, σκέφτεσαι.
Ακολουθούν η Τουρκία που διαλύεται και δεν έχει ούτε ένα σύμμαχο (ορίστε;), η Γερμανία που στις αρχές του εικοστού αιώνα πρώτο σκοπό είχε να εξαφανίσει οτιδήποτε ελληνικό στη Μέση Ανατολή (ενδιαφέρον), ο Χριστόδουλος που τον κολλήσανε καρκίνο να τον βγάλουν από τη μέση (κόντρα στην ομοφοβία), το Σινούκ που το ρίξανε (έναν παπά καλό είχε μέσα αυτό), πάτερ Παστίτσιος, Ιωσήφ Βατοορινός σε κόμπακτ ντισκ (φωτό), Πούτιν, καγκεμπέ, αρκούδες (ο Βλάντιμιρ κάνει χαλάουα), Ρεπούση επειδή τη βόλεψε ο γαπ (όχι ρεπούστη).
Όλα τα παραπάνω με στεντόρεια αγριοφωνάρα με λίγο από γρέζι και σκασίματα σα χουζβάρνα καθαρό. Τόσο πολύ που τινάζεται ο σβέρκος σου απότομα και κοιτάς την μπλαφονιέρα. Ξαφνικά και κει που το 'χεις πάρει απόφαση πως έτσι θα σε πηγαίνει, η φωνή μαλακώνει (μγδ) και οι γουρλοματάρες του μαζεύονται.
Σσς. Μιλάει για τον Καραμανλή το μικρό. Τον καλό, αγαθό πατριώτη, που κάτι οι φωτιές κάτ' απ' τ' αυλάκι, κάτι που κάψανε την Αθήνα, κάτι με ένα ψευτοσκάνδαλο του Βατοπεδίου, τον εξόρισαν από το κέντρο και τον έστειλαν μόνιμα στη Ραφήνα.
"Γι' αυτόν δουλεύω τώρα, τι θέλετε; Γαμήστε με...", είναι σα να σου λέει με τη γλώσσα του σώματος ο μεγάλος Σαν Βέλο.
Καλά όλα αυτά, αλλά το μεροκάματο μεροκάματο. Και αρχίζει η επίδειξη βιβλίων. Εκεί φαίνεται όμως η μαεστρία του. Η φωνή πιάνει τον τόνο που αρμόζει και κρατώντας εκλεπτυσμένα τα βιβλία τα παρουσιάζει στην κάμερα μπροστά:

Για αρχή τα κόμπακτ, τα κρατάει πολύ κομψά. Νύχι καθαρό.

Γράμμος, Βίτσι, Ναπάλμ, Μπρασελέ: "Το βιβλίο που πολτοποίησε ο Παπανδρέου το ογδόντα". Υπενθυμίζεται ότι ο Σαν Βέλο ήτο εις το ΠΑΣΟΚ, αλλά το 'χει ξεχάσει τώρα. 

"Άλλο ένα κομμάτι που γράφει γεγονότα που κρύβουν". Αυτό πάει 1,5 ευρώ το μισόκιλο. 

Εννοείται πως είναι η τελευταία μέρα της προσφοράς, αλλά δεν έχει πει την τελευταία λέξη του ο Σαν. Μια και δουλεύει για να ξεπλένει τον Καραμανλή και να πουλάει την πραμάτεια του στους καραμανλικούς, αντιμετώπισε μια παγίδα που πολύ πιθανό να του κόστιζε ακριβά. Το βιβλίο το καλό ήταν του ιδρυτή της ΠΕΦΟ Κώστα Μπαρμπή, ιστορικού και γνωστού φασιστοειδούς. Τσακάλια και ύαινες της πολιτικής ο τίτλος του, αλλά το εξώφυλλο να το παρουσιάσεις ήθελε κάποιες πατέντες.

Ο Σαν αλλάζει τον τρόπο που κρατούσε τα βιβλία ώστε να κρύψει τον Καραμανλή (το μεγάλο), τον Αντρέα Παπανδρέου (ήτο κει, τώρα το θυμήθηκε), τον Πάνο Παναγιωτόπουλο και άλλους με τους οποίους μπορεί να ταιριάξει καμιά μπίζνα στο μέλλον. Έβγαλε στη σέντρα Κινέζο, χαζό, Μπρούμελ, DDR και Στουρνάρι. Το τελευταίο κι αυτό ΠΑΣΟΚ ήταν. Το άλλο ΠΑΣΟΚ όμως.